NPO

Hoe leert een NPO organisatie proactief denken..

Wanneer we een willekeurige organisatie iets anders willen laten werken, onderling en met zijn zogeheten publiekgroepen (media en politiek). Dan zullen we eerst met elkaar moeten leren nadenken, over wie we zijn, wat we voor onszelf denken en willen.

Bijvoorbeeld een journalist van de Telegraaf, krijgt een telefoontje van een boze melker, want Orléans jd was een rampvlucht geworden. Tja, denken we nu met zijn allen achteraf, als hij dat nou niet had gedaan, hadden we nu nog met z’n allen dit seizoen, werelds grootste jonge duivenvlucht nog kunnen vliegen?

Laat ik dit hete duivensportkooltje maar is doodgewoon bij de kop nemen, want naar mijn mening staat het behoorlijk model, waar het in onze duivensportorganisatie aan schort: Kijk, dat het natuurlijk net niet die ene mediadruppel is geweest, dat snap ik ook. Immers, onze eigen Wetenschappers commissie (WODW) heeft dit ooit mooi onderbouwd, en als het ware uitgeruild met de overheid. Want zo meen ik me te herinneren, we stonden nu niet bepaald rooskleurig ervoor bij de media en andere maatschappelijke belangengroepen. En ik meen zonder de nodige interne informatie, dat we door dezelfde overheid instaat zijn gesteld om onze zaakjes eerst zelf te reinigen.

Welnu, je mag ervan uitgaan, dat binnen nu en pakweg een jaar of 10 een belangengroep aan de wortels wil gaan zagen van de duivensport. Dat zie je overal om ons heen gebeuren en niet alleen wij, maar zo’n beetje alle hobbydieren worden nog gedoogd, maar moeten wel zelf met de nodige interne zelfreinigende maatregelen op te proppen komen. Anders doet de overheid het wel voor ons en de zijnen.

Nou, oké daar zitten we dan mooi mee in onze melkers maag, want hoe goed een WODW ook zijn commissiewerk doet, niet iedereen was en is blij met het teloorgaan van wat ooit een wereldwijd bekend jonge duiven spektakel was.
Hoe voorkom je nu dit type van achteraf gezanik van een ander, die niks van onze duivensport afweet.

Er zal hoe dan ook een nieuwe commissie in het leven moeten worden geroepen, die een aantal kritische en maatschappelijk gevoelige thema’s bij de kop gaan nemen. Niet om die politieke oplossingen te laten bedenken, maar een die niets anders doet, dan zelfbeschermende maatregelen te bedenken. En natuurlijk zal hier een zeer goed ingevoerde jurist bij betrokken moeten worden, maar uiteindelijk zal het neerkomen op: hoe willen wij als melkers onszelf zien als mensen die graag onze dagelijkse ontspanning tussen de duiven zoeken.

Dus, in plaats jezelf in opdracht van wie dan ook, zelf te reinigen van volgens hen uitwassen. Stel ik voor, keer het om, dat wil zeggen: verdedig en bescherm onze wijze van omgaan met wat wij zien als normaal en diervriendelijk omgaan met onze gevleugelde vrienden. Deze manier van denken, noem ik proactief en niet achteraf reageren.

Samengevat: we zijn Orléans jd kwijtgeraakt, sterk tegen de zin in van veruit de meeste melkers. En de overheid stelt ons en anderen instaat om zelf met zogeheten zelfreinigende voorstellen te komen. Ik zeg niet op ingaan, maar zelf beginnen met nadenken, hoe je de duivensport proactief beschermt tegen buitenstaanders, die niks geen kijk hebben op de mooiste sport van de wereld.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *